Wednesday, March 4, 2009

ဆူရွီသမားလိပ္တဲ့ကဗ်ာ


ျမက္ကေလးေတြ တပင္ခ်င္းစီက
ပေရရီျမက္ခင္းၾကီးျဖစ္ခဲ့တာ
အဲဒါ ငါဘာသာငါ ေလ်ွာက္ေျပာေနတာ


ရွင့္သတင္းနားေထာင္ဖို႔
ေရဒီယုိထဲ ဓာတ္ခဲထည့္ရမယ္
အရပ္ထဲ ထမိန္လွည့္ေပါင္ေနရတယ္.
...ကိုကိုေရ

ခင္ဗ်ားေရးတာေတြကို
လူေတြနားမလည္ဘူး
(အင္းပါ….)
ေခြးကေလးေတြကိုပဲ ႏို႔ေပးစုိ႔လိုက္ေတာ့မယ္

ၾကဳံလို႔ေျပာျပတာပါ
မေ၀းေတာ့တဲ့တလံမွာ
၂၀၁၀ဇာတ္ခုံေတာ္ၾကီးေတာင္
ရုံတင္ျဖစ္ေတာ့မယ္ထင္တယ္ေနာ္

၀ယ္တုိင္းရမယ္ဆုိ
ငါ့အေမကို ငါျပန္၀ယ္မယ္
ေလထန္ကုန္း ညေနခင္းေတြကို
ငါျပန္၀ယ္မယ္
ထုံေထာင္းက
ေဒးမူရဲ႕ ေက်ာက္စားပြဲေလးကို
ငါျပန္၀ယ္မယ္
ကုိယ့္မိသားစုေလးကုိလည္း
ကုိယ္ျပန္၀ယ္မွာေပါ့

ၾကိမ္ဒဏ္ေတြျပီးမွ
ေနာက္ေက်ာကုိ
လက္ခုပ္သံေတြေရာက္လာတတ္စျမဲ
ငါ့ေသြးငါ
မေထမဲ့ျမင္ လ်ွာနဲ႔ရက္
ခ်ဳိျမိန္လွေခ်ရဲ႕

ျပီးပါျပီ………..လို႔
ဘယ္သူေတြစာတန္းထုိးထိုး
အရုိးတြန္သံေတြမဆုံးဘူး
ကုိယ့္လူတို႔

( ၃ရက္ ။ မတ္လ။ ၂၀၀၉)


4 comments:

ATN said...

ဆူရွီသမားလိပ္တဲ့ကဗ်ာကို ဆူရွီလိပ္တဲ့ ကဗ်ာေရးသမား တေယာက္ လာေရာက္ ထိရွသြားပါတယ္ဗ်ာ...

MANORHARY said...

စိတ္ညစ္တယ္ဟာ
ငါကေတာ့ ရႏိုင္ရင္ ငါ့ ဘဝေလးငါၿပန္ဝယ္ခ်င္တယ္

အိုင္လြယ္ပန္ said...

အစ္ကို႔ကဗ်ာေတြဖတ္လိုက္တိုင္း

တစ္ခုခု ရရလိုက္တယ္ ....

ေက်းဇူးပါအစ္ကို ................

Moe Myint Tane said...

အကိုေရ

ျပန္၀ယ္လို႔ရမယ္ဆိုရင္ ဘ၀ကို ျပန္ခင္းက်င္းဘို႔ ကြ်န္ေတာ္ယက္ခဲ႕တဲ႔ ငယ္ဘ၀တြင္းေလးကို ျပန္၀ယ္ခ်င္တယ္။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္