Monday, November 24, 2008

poem on guru


သူငယ္ခ်င္း ‘ဂု႐ု’ သို႔မဟုတ္ ‘ေနလ’ သို႔မဟုတ္
ရာစုႏွစ္ကို အားေကာင္းေမာင္းသန္ ဆန္တက္ခဲ့တဲ့ … အလံတလက္

သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့ ေသျခင္းတရားက
ေကာက္ျမည္းသြားတာ အခံရခက္ဆံုးပဲ …။

ေကာင္းရာသုဂတိဆိုတာ
သူရဲေကာင္း၀ိညာဥ္ေတြနဲ႔သာ
ဌာပနာတည္တဲ့ ေစတီ …။

ထုိ႔အတူ
သူရဲေကာင္းေတြသာ
ျမႇဳပ္ႏွံရာ ရင္ျပင္နီ
သူငယ္ခ်င္းေရ … ဂြတ္ဘိုင္ ။ ။

သစ္ေကာင္းအိမ္ (ေဇာ္ႀကီး)
မူရင္း - http://drlunswe.blogspot.com/

Tuesday, November 18, 2008

poem from Khit Pyaing journal

သားေခ်ာ့ေတး

ကိုယ့္ကေလာင္ကို
ခ်ဳိးျဖဴငွက္အေတာင္လုပ္လို႔
ပ်ံသန္းလိုက္စမ္းပါ ငါ့သား…

မင္းသင္ရတဲ့ ပထ၀ီ၀င္ထဲ
တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕
ေျမပံုခ်ပ္ကိုျဖန္႔ခင္း
ႏွစ္ေျခာက္္ဆယ္စစ္တလင္းကိုေတြ႔လိမ့္မယ္

ကိုယ့္ကေလာင္ကို
ခ်ဳိးျဖဴငွက္အေတာင္လုပ္လို႔
ပ်ံသန္းလိုက္စမ္းပါ ငါ့သား…

မင္းသင္ရတဲ့သမိုင္းကေတာ့
ကမၺည္းမတင္ရေသးတဲ့
သူရဲေကာင္းေတြရဲ႕ေသြးသမိုင္းနဲ႔
႐ိုင္းစိုင္းေနလိမ့္မယ္

ကိုယ့္ကေလာင္ကို
ခ်ဳိးျဖဴငွက္အေတာင္လုပ္လို႔
ပ်ံသန္းလုိက္စမ္းပါ ငါ့သား…

မင္းသင္ရမယ့္ကမၻာ့ေျမပံုမွာ
သံလြင္ခက္ေပၚဓားစိုက္
ကမၻာေက်ာ္လူမိုက္တို႔
မိုက္ေၾကးခြဲၾက
ကမၻာ့တိုက္ႀကီး (၇) တိုက္ဟာ (ကမၻာ့တိုက္ႀကီး (၇) တိုက္ဟာ)
ေမွာင္မိုက္ေနလိမ့္မယ္

ပ်ံသန္းလိုက္စမ္းပါ ငါ့သား…။ ။

သစ္ေကာင္းအိမ္
ေခတ္ၿပိဳင္အြန္လုိင္းစာမ်က္ႏွာေပၚက ရက္စဲြမ့ဲကဗ်ာ။

Sunday, November 9, 2008

ၾသဂတ္စ္တမ္းခ်င္း

ေန၀င္တာေစာင့္မၾကည့္ခ်င္ဘူး
ေနလံုးကုိ ျဖဳတ္ခ်ပစ္ခ်င္တယ္။


လမ္းႀကိတ္စက္ေအာက္က
ထြက္လာတိုင္း
လမ္းျပန္ျဖစ္ခဲ့မယ္။


ဆင္ပစ္ဖုိ႔ဆုိၿပီး
ေတာနက္ထဲ၀င္ခဲ့တာ
ဘယ္ေတာ့မွ၊
ဒရယ္ေသတေကာင္ ထမ္းမျပန္ဘူး
စိတ္ခ်... တဲ့။

ကမၻာျပဳမုန္တိုင္းကိုဒုန္းစုိင္းရင္း
ေအာက္ေမ့ဖြယ္တိမ္တုိက္ေတြကုိေပြ႔ပိုက္
သင္တုိ႔ ႏွလံုးသားထဲက
သူ႔အသုိက္ရွိရာဆီ
ၾသဂတ္စ္လရဲ႕ေတာင္ပံမ်ား
ျပန္ခဲ့ၿပီ။

သစ္ေကာင္းအိမ္

Wednesday, November 5, 2008

ေနထိုင္ေကာင္းေအာင္သာေနပါ

လက္ကိုင္ဖုန္းေတြရွိတယ္
ဖုန္းထဲမွာ ပိုက္ဆံမရွိဘူး...။

သြားစရာေျမရွိတယ္
သြားစရာေနထိုင္ခြင့္ လက္မွတ္မရွိဘူး။

ေဒါနေတာင္တန္းေတြ လွမ္းျမင္ေနတယ္
ျပန္စရာတိုင္းျပည္မရွိဘူး။

အေနာ္ရထာလမ္းမေပၚမွာလည္း က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္
မဲေဆာက္လမ္းေတြေပၚ ေရာက္ေတာ့လည္း

က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္
အသက္ရွဴမေျဖာင့္ခဲ့ၾကပံုမ်ားေျပာပါတယ္...။

ေၾသာ္ေရႊပဲက်င္ရမလို
ၾကမ္းပိုးပဲရွာရမလို
လူ႕အျဖစ္မ်ား....

ကိုိုယ့္အခန္းကမိုးမလံု
ကမၻာေျမပံုေပၚမွာလည္း လံုျခံဳရာကို ရွာမေတြ႕ေတာ့
ကိုယ့္နားထင္ကိုယ္ ေသနတ္နဲ႕ေတာ့ကာ

ခ်ိဳးကူသံကို တမ္းတရင္း ငွက္ဆိုးသံေတြနဲ႕
မိုးစင္စင္လင္းရတဲ့
လူ႕အျဖစ္မ်ား....။

သစ္ေကာင္းအိမ္

မူရင္း-
http://www.punkrockmee.co.cc/2008/08/blog-post_14.html

ဂိုးေခါင္ျခင္း

ေရႊဖိနပ္ဆု မေမွ်ာ္ကိုးေပမယ့္
ဘ၀ကို ေရႊဂိုးနဲ႔ပဲ ႐ံႈးခ်င္တယ္။

ကြင္းေဘးကန္ထုတ္ခံရတဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြအတြက္
လက္ပစ္ေဘာ ငါမရခဲ့ပါလား။

ေလ်ာထိုးဖ်က္ထုတ္ခံရတဲ့
ဂိုးသြင္းခြင့္ေတြအတြက္
ျပစ္ဒဏ္ေဘာ ငါမရခဲ့ပါလား။

ေလာကဓံတရားနဲ႔ သူ႔မယားပါသားေတြက
တကြင္းလံုးကို ဖိကစားထားၾက
တသင္းလံုး အနီကတ္နဲ႔
ငါ့ဘက္ ရပ္ခဲ့တာဆိုလို႔
ပရိသတ္ရယ္၊ ၿပီးေတာ့ အားကစားစိတ္ဓာတ္ရယ္
၀ီစီသံ႐ွည္သာ ဆံုးသြားေရာ။

မပြင့္ေသးတဲ့ ပိေတာက္ကို
ေတာက္ေခါက္ၿပီးေစာင့္ရင္းနဲ႔
ဒီႏွစ္လည္း ေႏြဦးေပါက္မေကာင္းျပန္ဘူး သူငယ္ခ်င္း။ ။

သစ္ေကာင္းအိမ္

မူရင္း-
http://synrg3.multiply.com/journal/item/206

တေစၦႏွစ္ေကာင္ရဲ႕အေမွာင္ (မုိဒီလ်ာနီနဲ႔ ဂ်င္းနီသုိ႔)

မင္းက
ညေတြမွာ သြပ္မုိးေပၚလမ္းေလွ်ာက္တဲ့ေၾကာင္တေကာင္
ငါက
ညေရာက္မွအသက္၀င္ခြင့္ရတဲ့ ဖုတ္ေကာင္တေကာင္
အေမွာင္မွာပဲေတြ႔ၾကတယ္၊

မင္းက
သေဘၤာပ်က္ၿပီးေမ်ာလာတဲ့ လူတေယာက္
ငါက
သေဘၤာပ်က္ၿပီးေမ်ာလာတဲ့ ပ်ဥ္တခ်ပ္
မုန္တုိင္းျဖတ္တုန္းမွာပဲေတြ႔ၾကတယ္၊

မင္းက
မင္းအခန္းတံခါးကိုလာေခါက္မယ့္
ဧည့္သည္ေတြရဲ႕တံခါးေခါက္သံကိုနားစြင့္တယ္
ငါက
ငါတို႔ ေခတ္ကိုေခါင္းနဲ႔ တုိက္ဖြင့္မယ့္
တံခါးေခါက္သံေတြကို နားစြင့္တယ္၊

မင္းက
‘အေမရိကား’လည္း စိတ္မ၀င္စားဘူး
မင္းပုိင္တဲ့ အမိေျမက မင္းအေမအိမ္ေရွ႕မွာ
ကုန္စုံဆိုင္ေလးတဆုိင္သာဖြင့္ခ်င္ရွာသူ
ငါက
လူအမ်ားအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ရဲသူမဟုတ္ဘူး
လူတေယာက္အေနနဲ႔
လူတေယာက္ရဲ႕အခြင့္အေရးဆုိတာကိုပဲ
တုိက္ပြဲ၀င္ရဲသူ၊


ဟီရာကလီးတပ္စ္ရဲဥႏအဆိုအရဆို
ျမစ္ေတြဟာလည္း တခါသုံးပစဏည္းပဲ
ငါတုိ‹ေခတ္ရဲဥႏအလိုအရဆို
‘ရုိမန္တစ္’ဆုိတာလည္း
တခါသုံးပစၥည္းတခုရဲ႕
ကုန္အမွတ္တံဆိပ္တမ်ဳိးပဲ၊

လူေတြက
ကမၻာေက်ာ္ေဘာလုံးသမားေတြရဲ႕
နာမည္ကိုသိတယ္
ကိုယ္ဟန္ျပမယ္ေတြရဲ႕
ခႏၶာကိုယ္အခ်ဳိးအစားကိုသိတယ္
ေဒၚလာေစ်းအတက္အက်ကိုသိတယ္
ဘုရားမွာဆုေတာင္းဖုိ႕ကုိသိတယ္၊
အဲဒီလူေတြရဲ႕အလုိအရဆို
ေရနံနဲ႔စစ္ပြဲႀကီးေတြဟာ
တြင္းထြက္ပစၥည္းပဲ
ငါတုိ႔အခ်စ္ရဲ႕အလုိအရဆို
ေမတၱာတရားနဲ႔ ယုံၾကည္ခ်က္ဟာ
တြင္းထြက္ပစၥည္းပဲ၊

မထူးဆန္းပါဘူးကြယ္
ခပ္နက္နက္ထုိးစုိက္ထားတဲ့အေမွာင္မွာ
ခပ္စိပ္စိပ္စုိက္ပ်ဳိးထားတဲ့အေမွာင္မွာ
အေမွာင္မ်ားမဆုံးသေရြ႕အေမွာင္မွာ
ငါက ပုိးစုန္းၾကဴးတေကာင္
မင္းကေတာ့
အေမွာင္မွာေတာင္မွ
ေၾကာင္နက္မေလးတေကာင္ပါပဲ၊
မထူးဆန္းပါဘူးကြယ္
မင္းမ်က္လုံးစိမ္းေတြနဲ႔
အေမွာင္ကို မဲ့ျပတဲ့အခါ
ငါ့အေတာင္စိမ္းေတြနဲ႔
အေမွာင္ကုိရြဲျပမယ္၊

မထူးဆန္းပါဘူးကြယ္
မင္းမဖြင့္ႏုိင္ေသးတဲ့
‘ေစ်းဆုိင္ေလးတဆုိင္’အေၾကာင္း
မင္းစဥ္းစားေနခ်ိန္မွာ
ငါကလည္း
ငါ့ဆီေရာက္မလာေသးတဲ့
‘တရားမွ်တမႈ’ေတြအေၾကာင္း
ငါစဥ္းစားေနလိမ့္မယ္၊

သစ္ေကာင္းအိမ္
မူရင္း -
http://www.yamc.info/forum/viewtopic.php?f=41&t=2596&p=38123

ေဆာင္းသစ္ပင္


ဆံပင္ရွည္ ျဖတ္လုိက္တယ္
ကုိယ္ေပၚက သစ္ရြက္ေတြ
တပင္လံုး လႈပ္ခါခ်လုိက္တယ္။

ပိေတာက္သစ္ပြင့္ဖုိ႔
အျမစ္
ေျမမွာ
စြဲတယ္ … ။ ။

သစ္ေကာင္းအိမ္
(၀၇၊ ႏုိ၀င္ဘာ၊ ၂၀၀၇)