Tuesday, April 28, 2009

ပက္ခ်င္မျပည့္တဲ့လမ္း


အေတာင္ပံေတြက
ပ်ံသန္းျခင္းမွာ အက်ဥ္းက်ေနတယ္
ေကာင္းကင္က
မိုးကုတ္စက္၀ုိင္းထဲမွာ အက်ဥ္းက်ေနတယ္
မီးရထားဘီးေတြက သံလမ္းတြင္းမွာ အက်ဥ္းက်ေနတယ္

မလွဲဘူး
လႊင့္တုန္းပါပဲ
အလံလည္း အသံေတြ၀င္လို႔
စြဲစြဲျမဲျမဲ ၊ ခ်စ္စိတ္မျပယ္

ေက်ာင္းေျပးခဲ့တယ္
အိမ္ေျပးခဲ့တယ္
မိန္းမတေယာက္ရင္ခြင္ကေျပးခဲ့တယ္
ခုလည္း…တုိင္းျပည္က ေျပးျပန္တယ္

အ၀င္ဆိုးလိုက္တာ……
အ၀င္ဆိုးလိုက္တာ……
အ၀င္ဆိုးလိုက္တာ……

ငရဲမွာ ျပဒါးဖမ္းၾက
ငရဲမွာ အပ္ေပ်ာက္ရွာၾက

တမြန္းတည့္မကတဲ့ေခတ္
တရားသျဖင့္
ပန္းတို႔ပြင့္ရန္….

အို! အသင္ေဒ၀ဒတ္

သံသရာအဆက္ဆက္
ျခစ္ရာမ်ား
ခ်စ္ခဲ့တယ္။ ။

သစ္ေကာင္းအိမ္
(၂၀၀၆)



Thursday, April 23, 2009

Charlotte မွာ စပရင္းရာသီ


အတၱလႏိၱတ္ကမ္းစပ္က
Charlotte ဆုိတဲ့အရပ္မွာ
လက္ခေမာင္းပဲ ခတ္ရမလား
လက္ေမာင္းပဲ ျပတ္ထြက္မလား
သနားတယ္

JFK ႏိုင္ငံတကာေလဆိပ္မွာ
ေရဆာလုိ႔အိမ္သာေရေသာက္ဖူးလား
သနားတယ္
သနားတယ္
နယူးေယာခ္ေမာ္တယ္လ္တခုရဲ႕
ဇိမ္ခံေမြ႔ယာႏွစ္ထပ္ေပၚမွာ
ထမင္းအထပ္ထပ္ ငတ္ဖူးလား
သနားတယ္
သနားတယ္
IOM အိတ္ၾကီး တကုိင္ကုိင္
လူသြားစၾကၤမွာ
သူေတာင္းစားတေယာက္လုိထိုင္ရင္း
ျဖတ္သြားျဖတ္လာ
ေပါင္တံေရာင္စုံေတြဂြၾကားကေန
ကမၻာေက်ာ္စာအုပ္ဆုိင္ၾကီးတဆုိင္ကုိ
ေခ်ာင္းၾကည့္ဘူးရဲ႕လား
သနားတယ္
ယမ္းထုတ္ထားတဲ့ က်ည္ဆံခြံတခြံ
အႏုပညာထုတ္ထားတဲ့ လူခြံတေယာက္
လူ႔အျဖစ္ေလး မျဖစ္စေလာက္မွာ
ကိုယ့္ရင္ေသြးကုိေတာင္
ေလာကကုိ အေပါင္ေပးထားရတဲ့ က်ားနာတေကာင္
ေကာ္လံျပာ၀တ္စုံတစုံအတြက္
ေက်ာပုိးအိတ္ထဲ
အေမ့ဓာတ္ပုံနဲ႕
အမိေျမရဲ႕သဲတဆုပ္ကိုထည့္
အေမရိကားတုိက္ကုိ ခုန္အုပ္ခဲ့
ေၾသာ္…ဒါနဲ႕
ငါလား…
အေရွ႕ေတာင္အာရွတေနရာက
ဖဲရွဳံးလာတဲ့
အသည္းကြဲသမားခရစၥတုိဖာကိုလန္ဘတ္စေပါ့
ကၽြန္ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးစီးျပီး
မဟာသမုဒၵရာၾကီးေတြျဖတ္ခဲ့တယ္။ ။
သစ္ေကာင္းအိမ္
( ၃၁. ေမလ. ၂၀၀၈)
Charlotte =ေျမာက္ကယ္လုိင္းနားျပည္နယ္ျမဳိ႕ေတာ္
IOM = International Organization for Migration



Saturday, April 18, 2009

ေဆာင္းမ်ား


ေျမာက္ျပန္ေလေတြျပန္လာတဲ့ေန႔က
ဘယ္သူမွမပုိ႔တဲ့
အီးေမးလိပ္စာကို
ဖြင့္ဖတ္မိတယ္
စစ္ပြဲၾကီးတခုပဲစတင္ေတာ့မလုိလုိ
စစ္ပြဲၾကီးတခုပဲျပီးဆုံးသြားခဲ့ျပီလိုလို
လမ္းေတြဟာ ဟာလာဟင္းလင္း
ဓာတ္ၾကဳိးတန္းေတြက အေ၀းမွာနိမ့္ဆင္းသြား
ဘယ္ဆီမ်ားလဲ….

မေျပာမဆုိ
တေျမ႕ေျမ႕တိမ္ေတြ
ခုခ်ိန္္သာဆုိ
ကန္သုံးဆင့္ျမက္ခင္းျပင္ထဲမွာ
ေျမ၀ပ္ငွက္ကေလးေတြ
အိမ္ျပန္ခ်ိန္တဲ့
ေသြးညွီနံရလုိ့
ညေနခင္းကိုရွဳိက္သြင္းမိေတာ့
သစ္သားမီးကၽြမ္းရနံဟာ
အျပာေရာင္ေသတမ္းစာ
သုိက္ဆရာရဲ႕ၾကိမ္လုံးလုိ
အေ၀းကေခၚသံမ်ား.....
ဘ၀ေဟာင္းရဲ႕
ေရျပင္ေအာက္အေမွာင္ထုမွာ
သိုက္ၾကဳိးမျဖတ္ရေသးတဲ့ငမန္းေတြ
လန္႔ႏုိးကူးခတ္ၾက
အိမ္ေနာက္ေဖးေတာအုပ္ထဲက
ခ်ဳိးကူသံသဲ့သဲ့ၾကားရ၊
တူးပုိ႔ဒုိးသံေတြနဲ႔
သေျပခက္ေတြနဲ႔အေမထုိးတဲ့
အတာေရအုိးေလးကိုလည္း
သတိတရေပါ့
ေလထဲ မင္းနာမည္
ငါေရးခဲ့တယ္။ ။
သစ္ေကာင္းအိမ္
(၁၆. ဒီဇင္ဘာ. ၂၀၀၆)
ကန္သုံးဆင့္= ပုသိမ္ျမဳိ႕မွ ကန္ညီေနာင္သုံးေဖာ္


Friday, April 17, 2009

ငါ့ဆံပင္ေတြျပန္ရွည္လာျပီ မာရီလင္


နကၡတ္မၾကဳံလည္း
ေျမသားေပၚက ငရဲဘုံမွာ
တို့ျပန္ဆုံံၾကရေအာင္....

ကိုယ္ပုိင္အေရာင္အဆင္းမရွိတဲ့
ၾကယ္အလင္းေတြေအာက္မွာ
ပုိးစုန္းၾကဴးငယ္ေတြက
မင္းကုိေလွာင္ရယ္ေနၾကလိမ့္မယ္
ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့မီးျပတိုက္ေတြအတြက္
ငုိရႈိက္မေနပါနဲ့ေတာာ့ မာရီလင္
လူ့အျဖစ္သားရဲတြင္းထဲ
ေလထီးမပြင့္ဘဲခုန္ဆင္းခဲ့
ရွင္သန္ျခင္းရဲ့အဓိပၸာယ္ဟာ
မဆုံးတဲ့ညဥ့္နက္ေတြကုိ
လွဳိဏ္ေခါင္းတူးေဖာက္ထြက္ေနတဲ့ ေျမႂကြက္တေကာင္
မရိတ္သိမ္းရေသးတဲ့ ေကာက္ရုိင္းပင္ေတြအတြက္
ေႏြဦးၾကိဳတံစဥ္တလက္
လေရာင္အသိုက္မွာ ငွက္ႏႈိက္ဖို့
ေက်ာက္ေတာင္နံရံေတြကို အာခံေနတဲ့
ေတာင္တက္သမားတေယာက္
မဏိေမခလာမရွိတဲ့သကၠရာဇ္ေတြထဲ
အလ်ားလုိက္လက္ပစ္ကူး
တံခြန္ခူးဖို့
ေခ်ာတုိင္တက္ခဲ့တယ္

သစ္ေကာင္းအိမ္
(၂၉. ၇. ၂၀၀၈)



Wednesday, April 15, 2009

ေခါစာပစ္ျခင္းမ်ား


ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေလယာဥ္စီးရ
ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ေလယာဥ္ပ်က္က်
အဲဒီ့ ဟာသလို လူ႔ဘ၀

က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဒုလႅဘ
ခိုးသားငါးရာနဲ႔ေသေဖာ္ညွိရ
အရူးဖုတ္သြင္းရထားဆုိက္ကိန္းနဲ႔ၾကဳံရ

က်ေနာ္တို႔ရဲ႕အိပ္မက္က
တေစၦလိုက္ေတာ့ ေျပးမရ
နမ္းမယ့္ဆဲဆဲ လန္႔ႏုိးရ

က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ေရပြက္က
ဇာတ္၀င္ခန္းတိုင္း ဗီလိန္ေတြပဲ အႏုိင္ရ
'ေရႊဘကြ'လို႔…..ေအာ္ခြင့္မရ

က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ဇာတက
မာရ္နတ္မင္းမွာလက္ရုံးေပါင္းတေထာင္ရွိရ
ဟသၤာကုိးေသာင္းပ်က္ၾကရ

မလန္းဘူး
သမုိင္းက ေၾကြးစာရင္းပုိ႔ေနျပီ။

မလန္းဘူး
မ်ဳိးဆက္က ႏႈိးစက္ျမည္ေနျပီ။

မလန္းဘူး
ျမစ္က လူေခၚေနျပီ။

(ေမ. ၂၀၀ရ)


Thursday, April 9, 2009

ပိေတာက္စိမ္း


ကယ္လီဖိုးနီးယားရဲ႕
ပူေႏြးေသာေနေရာင္ေအာက္မွာ
ပိေတာက္နာက်တဲ့ေန႔ကေပါ့…..

ေရမပက္တဲ့အပ်ဳိေတြ
အလိပ္ထဲမွာ မုဆိုးဖိုနဲ႔ညားေနတယ္
ျမနႏၵာ ေရညဳိညဳိရစ္ကာသန္းေတာ့
အလိပ္ထဲမွာ မန္းေတာင္ရိပ္ခိုေနတယ္

င၀န္ျမစ္ထဲက ေရခ်ဳိးျပီးတက္လာတဲ့
ေရစက္လက္နဲ႔ ေနမ၀င္တံတားၾကီးတန္းလမ္းမၾကီးေပၚမွာ
ဂ်စ္ကားတစင္းနဲ႔ေရပက္ခံထြက္ေနတယ္
သၾကၤန္မ႑ပ္ေတြမွာ
သံခ်ပ္ေတြလုိက္ၾကည့္ေနတယ္

ဆူရွီဘားထဲ
အမွတ္(၁)အထကေက်ာင္းအလံတုိင္မွာ
ခြပ္ေဒါင္းအလံတလူလူလႊင့္ေနတယ္
ကုိေရႊသိမ္းမင္းရဲ႕ မင္းရဲ႕ခ်စ္ျခင္းမဲ့လူ၀တၱဳထဲမွာ
ဆုေ၀အတြက္ ပိေတာက္ေတြပြင့္ေနတယ္

ခင္သန္းႏုက ေရႊေျခက်င္းေတြနဲ႔၀င္းပလုိ႔
စႏၵယားဆရာေလးကုိျငိမ္းေမာင္က
ေဆးေပါ့လိပ္မီးခိုးေငြ႔ေတြၾကားမွာေ၀ရီလို႔
ဆူရွီဘားထဲ
၁၀ၾကီမ္ေျမာက္ သၾကၤန္မိုးရုပ္ရွင္ၾကည့္ေနတယ္

ေလာကကိုထုိးပက္ဖို႔
သားလက္က ေရျပြတ္ကေလး
ေရစုပ္ေပးေနတယ္
အေမ့ကုိလည္း
တေရာ္ကင္ပြန္းနဲ႔ေခါင္းေလွ်ာ္ေပးေနတယ္

ဆူရွီဘားထဲ
ျပည္လွေဖက
ကုိယ္တိုင္လွရာရာေရြးလို႔ရယ္
ပန္မေပးရ ဆံျမညွာေကေနတယ္
ကေယာမေလးက
ဂစ္တာတီးျပီး ကိုယ့္ကုိသီခ်င္းေတြ ဆိုျပေနတယ္

ခုလိုႏွစ္သစ္ကူးအခါသမယမွာ
ဂ်ီ-၂၀ အစည္းအေ၀းကုိ
နားစြင့္ေနတယ္
ျမန္မာ့အေရးေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသူေတြကုိလည္း
ျပန္ျပီးေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေနမိတယ္

ကယ္လီဖိုးနီယားရဲ႕ပူေႏြးတဲ့ေနေရာင္ေအာက္မွာ
ပိေတာက္နာက်တဲ့ေန႔ကေပ့ါ
ဆူရီွဘားထဲ
ဓားတလက္နဲ႔ေရပက္တမ္းကစားရင္း

အတာေရမစုိမွာစိုးလို႔
ေရခ်ဳိးခန္းထဲ၀င္ျပီး
ကိုယ့္ကုိယ္ကို ေရေလာင္းခ်ဳိးေနမိတယ္။ ။

(၈. ဧပရယ္လ. ၂၀၀၉)



Friday, April 3, 2009

ကမာပုလဲႏွင့္ ဂ်ီေတာ့ေပၚမွာ စကားေျပာျခင္း



တကယ္ေတာ့
ပစ္စရာဆိုလို႕က်ည္ဆံတေတာင့္မွ
မက်န္ေတာ့တဲ့ေန႔မွာ
ကိုယ့္္အေပၚက်ေရာက္လာမယ့္စီရင္ခ်က္တရပ္ကိုပဲ
ေသေသသပ္သပ္ေေစာင့္ၾကည္ေနရုံသာ

အီိရတ္က စစ္တပ္ေတြ
ရုတ္မယ္ ရုတ္မယ္နဲ႔ တကယ္မရုတ္ျဖစ္ေသးဘူး
ငါ့ဘ၀ထဲ မင္းဆုတ္ခြာသြားပုံကေတာ့
တကယ့္ကုိ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္

ကမာပုလဲ…
ကမာပုလဲ……တဲ့

အြန္လိုင္းေပၚမွာ
ကဗ်ာဆရာကမာပုလဲက ေအာ္ေျပာတယ္
မင္းက အေမရိကန္သမၼတေတြထက္
ပုိရက္စက္တဲ့မိန္းမ…..

ဘဂၢဒက္ျမဳိ႕ပ်က္ၾကီးေတာင္
ငါ့ႏွလုံးသားေလာင္ကၽြမ္းမႈရဲ႕
အပ်က္စီးအဆုးံအရႈံးေေတြကုိ
လိုက္မမီေတာ့ပါဘူးကြာတဲ့

ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး
ေလတိုးသြားလို႔
ငါ့ခန္းစီးစေတြ လႈပ္ခါက်န္ရစ္တာပါ

ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး
ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ၾကီး
ပန္းတပြင့္နဲ႔ ခလုတ္တုိက္္လဲမိတာပါ

ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး
ေရေျပာင္းေျမေျပာင္းမို႔
ဖ်ားခ်င္နာခ်င္ျဖစ္မိတာပါ

ပန္းပဲဖိုထဲက ေပတုံးဘ၀ေရာက္သြားတဲ့
သံလမ္းေဟာင္းေလးတခုလို
လူေျခတိတ္ခ်ိန္ညေရာက္တိုင္း
ဟုိး အေ၀းက မီးရထားဥၾသသံေတြမ်ားလား…
ေယာင္ယမ္းထထၾကည့္တတ္တာကလြဲလို႔
ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ။ ။

(၃၀၊ မတ္လ၊ ၂၀၀၉)