Sunday, November 9, 2008

ၾသဂတ္စ္တမ္းခ်င္း

ေန၀င္တာေစာင့္မၾကည့္ခ်င္ဘူး
ေနလံုးကုိ ျဖဳတ္ခ်ပစ္ခ်င္တယ္။


လမ္းႀကိတ္စက္ေအာက္က
ထြက္လာတိုင္း
လမ္းျပန္ျဖစ္ခဲ့မယ္။


ဆင္ပစ္ဖုိ႔ဆုိၿပီး
ေတာနက္ထဲ၀င္ခဲ့တာ
ဘယ္ေတာ့မွ၊
ဒရယ္ေသတေကာင္ ထမ္းမျပန္ဘူး
စိတ္ခ်... တဲ့။

ကမၻာျပဳမုန္တိုင္းကိုဒုန္းစုိင္းရင္း
ေအာက္ေမ့ဖြယ္တိမ္တုိက္ေတြကုိေပြ႔ပိုက္
သင္တုိ႔ ႏွလံုးသားထဲက
သူ႔အသုိက္ရွိရာဆီ
ၾသဂတ္စ္လရဲ႕ေတာင္ပံမ်ား
ျပန္ခဲ့ၿပီ။

သစ္ေကာင္းအိမ္

1 comment:

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ကဗ်ာေတြကိုတစ္ပုဒ္ခ်င္းခံစားၾကည္႔သြားတယ္....
ေကာင္းတယ္ဗ်ာ....