Tuesday, October 30, 2007
စိန္ပန္းပြင့္ခ်ိန္မွ သကၤန္းပြင့္ခ်ိန္ ညီမေလး
ဇီ၀ဇုိးငွက္တေကာင္ရဲ႕ အန္ဖတ္လို
ေမတၱာတရားမွာလည္း
ေသြးစေသြးနေတြနဲ႔
သမုိင္းပ်ဳိ႕တယ္
သကၤန္းကုိ မီးေလာင္လို႔
ေခြးေတြက တေခတ္လုံးေဟာင္တယ္
ေဟာင္ဖြာ ေဟာင္ဖြာေတြနဲ႔
မီးမညႇိေလနဲ႔ ညီမေလး
ရတာ ခဲထားၾကတာလည္း
ရခဲျခင္းပါပဲ
ေနာက္ေက်ာက ဓားနဲ႔
ေက်ာခိုင္း ရပ္ခဲ့တယ္
အနီးႀကီး နီးဖုိ႔
အေ၀းႀကီး အေ၀းႀကီး ေ၀းခဲ့တယ္ ။ ။
သစ္ေကာင္းအိမ္
(၃၀၊ ၁၀၊ ၂၀၀၇)
(မူရင္း -
http://maynyane.blogspot.com/2007/10/blog-post_31.html
http://lawkanat.myanmarbloggers.org/2007_11_07_archive.html )
သားေပ်ာက္ေတး
ေသြးနဲ ့ေရးမွ ေဆးမွင္ေၾကာင္
ရင္နဲ႔ ေသြးခဲ့တယ္ ရင္ေသြး
အခ်စ္မ်ားစြာနဲ ့ ျပစ္မွားမိခဲ့ပါတယ္
ကဗ်ာနဲ႔ ငါ
အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာ
သုိ ့ …
မိစာၦအတြက္ ဖိတ္စာ
အ၀ီစိရဲ႕ေအာက္
ငရဲကုိ ေနာက္တထပ္ တုိးဖုိ႔
ပဥၥမမ်ဳိးဆက္ေသြးနဲ႔
ဒီကဗ်ာကုိ ငါေရးတယ္ ။ ။
သစ္ေကာင္းအိမ္
(၃၀၊ ၁၀၊ ၂၀၀၇)
(မူရင္း -
http://satinchin8888.blogspot.com/2007/10/blog-post_8923.html
http://cozan.blogspot.com/2007/11/blog-post_6437.html
http://soneseayar.blogspot.com/2007/10/blog-post_4838.html
http://lawkanat.myanmarbloggers.org/2007_11_07_archive.html )
Thursday, October 25, 2007
ေငြၾကာယံ
သရဏဂံု ျပန္တင္ေနရတဲ့ေခတ္
ေဒါင္းသကၤန္းေတြနဲ႔
သူပုန္အလံကုိ ဥံဳခံကာ လႊင့္ၾက
အစြယ္ေဖြးေဖြး စစ္ေခြးအုပ္ၾကား
ေအာင္ျခင္းကုိးပါး ျမတ္တရားနဲ ့
ဗုဒၶပြင့္ေတာ္မူခဲ့ၿပီ … ။
သစ္ေကာင္းအိမ္
(၂၅၊ ၁၀၊ ၂၀၀၇)
(မူရင္း -
ေသစာရွင္စာ
ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ မရွိဘူး
ဘ၀ကူးလက္မွတ္ေတာ့ ရွိတယ္
ေန႔ကိုစြဲေသၿပီး ေန႔စြဲျဖစ္ခဲ့
ေန႔စြဲေလး တစြဲပါပဲ
သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ည ေကာင္းကင္မွာ
မီးပုံးပ်ံေတြ ျမင္မွ
ဘယ္တုံးကမွ မႈိင္းမ၀ဘူးတဲ့
ကုိယ္ႏွလုံးသားကိုလည္း သတိတရနဲ႔
ပီကာဆို လႊတ္လိုက္တဲ့ ခ်ဳိးငွက္
ပီကာဆိုလက္ထဲ ျပန္မေရာက္ႏုိင္ခဲ့
တရား...တရားဆုိလား
ဘုရား...ဘုရားဆိုလား
မွ်ၿပီးတၾကရ
ၾကားဖူးတယ္
ၾကားဖူးတယ္
တရားဆုိတာ
မွ်တမႈပဲဆိုလား
ၾကားဖူးတယ္
ငါ့ ေဘာပင္ေလးကိုေတာ့ ေခြးစာမေကြၽးႏုိင္ပါ
ဟဲလုိ.....
၃၁ဘုံခင္ဗ်ား
ရမၼက္ႀကီးလြန္းလို႔
အရင္းအတုိင္း ထုိင္ျမည္းေနတာ။ ။
သစ္ေကာင္းအိမ္
(၂၅၊ ၁၀၊ ၂၀၀၇)
( မူရင္း -
http://maynyane.blogspot.com/2007/10/blog-post_30.html
http://lawkanat.myanmarbloggers.org/2007_11_07_archive.html )
Thursday, October 11, 2007
ေ႐ႊ၀ါေရာင္ ဥဒါန္း
သာသနာေတာ္ေတာင္ ေသြးစြန္းခဲ့ရ
ေဟာဒီကာလ ဟက္တက္ႀကီးထဲ
အလြန္းကုိလည္း တကြၽန္းပုိ႔ထားရေပါ့
ေမာင့္ ဂူစတီနာ
မီးသၿဂဳႋဟ္စက္ တလံုးလုိ
ကုိယ႔္ကုိယ္ကုိ ေလာင္ကြၽမ္းၾက
ပက္ပက္စက္စက္ ေလာင္ကြၽမ္းၾက
ဒါ … ႏွင္းဆီေရာင္ အလွတရားလား
စုန္းမအုိရဲ႕ ျမည္တြန္ ေတာက္တီးသံေတြလား
ဒါမွမဟုတ္ ေသြးနံ႔ရတဲ့ ပင္လယ္လား
ငါတုိ႔ ေရနန္းယာဥ္သာ သေဘၤာကုိ မေမွ်ာ္နဲ႔
ငါတုိ႔ ေကာင္းဘြိဳင္ႀကီး ဂြ်န္၀ိန္းကုိ မေမွ်ာ္နဲ႔
၀ါးလံုးေဆြးကုိ အလံေထာင္လို႔
မိစာက ဟားတုိက္ရယ္ေနရဲ႕
ငါတုိ႔ဖိနပ္သာ ငါတုိ႔ေသနတ္ျဖစ္တယ္
ေသြးေၾကြးဆုိေတာ့
ေဆြးေႏြးဖုိ႔မရွိေတာ့ပါ ။ ။
သစ္ေကာင္းအိမ္
(၁၁၊၁၀၊၂၀၀၇)
မူရင္း -
maynyane.blogspot.com/2007_10_01_archive.html
lawkanat.myanmarbloggers.org/2007/11/blog-post_07.html
www.abitsu.org/phoezay/?m=20071011
Subscribe to:
Posts (Atom)