ၾသဂတ္စ္တမ္းခ်င္း

ေန၀င္တာေစာင့္မၾကည့္ခ်င္ဘူး
ေနလံုးကုိ ျဖဳတ္ခ်ပစ္ခ်င္တယ္။

လမ္းႀကိတ္စက္ေအာက္က
ထြက္လာတိုင္း
လမ္းျပန္ျဖစ္ခဲ့မယ္။


ဆင္ပစ္ဖုိ႔ဆုိၿပီး
ေတာနက္ထဲ၀င္ခဲ့တာ
ဘယ္ေတာ့မွ၊
ဒရယ္ေသတေကာင္ ထမ္းမျပန္ဘူး
စိတ္ခ်... တဲ့။

ကမၻာျပဳမုန္တိုင္းကိုဒုန္းစုိင္းရင္း
ေအာက္ေမ့ဖြယ္တိမ္တုိက္ေတြကုိေပြ႔ပိုက္
သင္တုိ႔ ႏွလံုးသားထဲက
သူ႔အသုိက္ရွိရာဆီ
ၾသဂတ္စ္လရဲ႕ေတာင္ပံမ်ား
ျပန္ခဲ့ၿပီ။

သစ္ေကာင္းအိမ္

မူရင္း-
http://weunite-weblog.blogspot.com/2007/07/blog-post_311.html

မဲေဆာက္ေတာင္ေျခ

ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား
ေရႊ႕ေျပာင္းအစုိးရ
ေရႊ႕ေျပာင္းကဗ်ာဆရာ
မုိဘုိင္းဖုန္းသံေတြနဲ႔ ဆူညံေနတဲ့ကမၻာ

ဂ်နီဗာကတိ က၀တ္ေတြထက္
ဂ်နီဖာလုိပက္(ဇ္)ရဲ႕အတြင္းခံ ပစၥည္းေတြက
ပုိၿပီးအေရးပါခဲ့

စစ္ပြဲႀကီးေတြအလယ္မွာ
မ်က္စိသူငယ္နဲ႕
မူးေနာ္ေလး ‘ကိုဖီအာနန္’ ကုိလည္း
ရြာကုိသာျပန္ပုိ႕ လုိက္ပါေတာ့


ဖတ္မိတဲ့သတင္းတပုဒ္မွာ
သူ႔ကုိကုိက္တဲ့ေခြးကိုျပန္႐ုိက္မိလုိ႔
ကံဆိုးမ တုိင္းျပည္က
အမ်ဳိးေကာင္းသားေလးတေယာက္
မီး႐ိႈ႕အေလာင္းေဖ်ာက္ခံလုိက္ရ

ညက
မဲေဆာက္ည အိပ္မက္ထဲမွာ
အဖမ္းအဆီးေတြက ၾကမ္းလုိက္တာ
ေျပးေပါက္ရွာမေတြ႕ေတာ့
ေခ်ာက္ခ်ားစရာေကာင္းလုိက္တာအေမရယ္

ေတာေျခာက္သံေတြၾကားမွာ
အေမာေဖာက္သံေတြက ကြၽက္ကြၽက္ဆူ
အဲဒီ အဆုပ္လုိက္ပြင့္ေနတဲ့ ေသာကအပူေတြကိုေတာ့
လူျဖဴတအုပ္က
စီးကရက္ကေလးဖြာလုိက္
‘Oh! Great’ ‘Oh! Great’ ဆုိၿပီး
အာေမဍိတ္ေလခ်ဥ္ေလးတက္လုိက္နဲ႔
မဲေဆာက္ႏုိက္ဘဇားမွာ
‘Crocodile Tears’ မွာ
ဘီယာေခ်ာင္းစီးနဲ႔
စိမ္ေျပနေျပျမည္းၾက

အိမ္နီးခ်င္းေကာင္းေတြကလည္း
စက္နင္းခုံေပၚက၀ဋ္ေႂကြး
ႏွစ္ထပ္အခ်ဳပ္၊ ဒုကၡသည္စခန္းနဲ႔
ျပည့္တန္ဆာတန္းေတြကုိ
စာနာမႈလက္ေဆာင္အျဖစ္ေ၀ျခမ္းၾက

ပ႑ိတေတြကလည္း သူဖုန္းစားပမာ ပညာရွာျမဲ
တတိယအရြယ္ေတြကလည္း ေငြကမၼဌာန္းကုိ စီးျဖန္းၿမဲ
က်ေနာ္တုိ႔ေနာက္ေက်ာမွာ လိုက္ရြာေနက်မုိးကလည္း
အေမာတေကာလုိက္ရြာျမဲ

ႏွစ္ခါျပန္ခ်ဳိးလုိ႔ မရတဲ့ျမစ္ထဲမွာ
တခါတည္းသာ ႏွစ္ေသလိုက္ပါေတာ့
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ
မဲေဆာက္ေတာင္ေျခ
စီးေထြေထြတည့္။ ။

07/17/07
သစ္ေကာင္းအိမ္

(မူးေနာ္ေလး - ကရင္ဘာသာစကား- အပ်ဳိမ
ထိုင္းႏုိင္ငံအတြင္း သက္ေရာက္အဓိပၸာယ္- အိမ္ေဖာ္)

သုိက္တူးသမားတေယာက္အေၾကာင္း ျပန္လည္ေျပာျပခ်က္

သစ္ေကာင္းအိမ္
ဒီဇင္ဘာ ၄၊ ၂၀၀၈

ေၾကးစားကလည္း ေၾကးစားပီသတယ္
ရန္သူကလည္း ရန္သူပီသတယ္
လူကလည္း လူပီပီသသ။

မနက္ခင္းမွာ အရက္နာက်တယ္
ေန႔လယ္ခင္းမွာ စိတ္ဓာတ္က်တယ္
ညေတြမွာ ရင္ကြဲနာေတြက်တယ္။

တီတူးၿပီးေရာင္းလုိ႔ ရတယ္
ဆံပင္ျဖတ္ၿပီးေရာင္းလုိ႔ရတယ္
တုိင္းျပည္ကိုလက္ညႇဳိးထုိးၿပီးေရာင္းလုိ႔လည္းရတယ္။


ဘာမနာလုိစရာရွိလဲ
အင္ဒ႐ူး၀ုိင္းယက္က ကုိယ္ပုိင္ကြၽန္းမွာ ပန္းခ်ီဆြဲတယ္
ငါက ကိုယ္ပုိင္အလြမ္းအေဆြးေတြနဲ႔ ကဗ်ာေရးတယ္။

ဘာမနာလုိစရာရွိလဲ
မင္းနဲ႔ငါလည္း ေငြလိုေနတယ္
လူသန္းေပါင္း (၆၀) လည္း ေငြလုိေနတယ္
အေမရိကန္အစိုးရမွာလည္း ေငြလုိေနတယ္။

ဘာမနာလုိစရာရွိလဲ
သုဘရာဇာက အေလာင္းအလွျပင္တယ္
ငါက စာအုပ္အလွျပင္တယ္
ေသြးဆာရင္ေကာင္းကင္ေမာ့ၾကည့္တယ္။

ပန္းအလွစုိက္ၿပီး
ယဥ္ေက်းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေသာလူသားကမၻာမွာ
ေခြးအလွေမြးၿပီး
ယဥ္ေက်းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေသာလူသားကမၻာမွာ။

ဘာမနာလိုစရာရွိလဲ
ကုိယ္က ေတာနက္တယ္
ေလာကက ငါးမန္းေပါတယ္
အသား အသားခ်င္းမုိ႔ မွားယြင္းမိခဲ့တယ္။

သစ္ေကာင္းအိမ္
Monday, July 16, 2007